هوای مرثیه دارد دل پریشانم

بگریه آیم اگر ، کرده را پشیمانم

به طعنه از چه کند آنکه خود خراباتیست

مرا ملامتی نبود ار به توبه باز آیم

حدیث مرثیه گویای خسته جانی هاست

دل شکسته بر آن است که مرثیه خوانم

اگر نگار من اکنون کرامتی نکند

غمین شود دل زار و همیشه بیمارم

دریغ و درد که دل رفته از پی مستی

چه چاره گر که چنین است بخت و اقبالم

خدا کند نشود دل بحال غم امشب

که تا دمی ز پس گریه ها بیاسایم

ا.ر (احسان )